Ανοίξτε και κανένα βιβλίο. Καλό κάνει.

Τα παρακάτω βιβλία τα διάβασα τον τελευταίο καιρό. Ο Άξονας του Θανάτου είναι ένα βιβλίο τύπου Λιακόπουλου αλλά στο πολύ σοβαρό. Όχι Ελοχίμ και άλλες παπαριές. Λίγο παλιό βέβαια αλλά ενδιαφέρον. Μου το είχαν χαρισει πριν 15 χρόνια περίπου. Στην εφηβεία σιγά μην καθόμουν και ασχολούμουν μαζί του. Τώρα κάτι με έπιασε και το έπιασα.

Το άλλο είναι ένα κινέζικο μυθιστόρημα της μέσης του προηγούμενου αιώνα. Πως το άνοιξα; Έτσι από περιέργεια. Δεν έλεγε και πολλά πράγματα πάντως. Αστυνομικό με πρωταγωνιστή έναν δικαστή την εποχή της Αυτοκρατορικής Κίνας. Περίεργα πράγματα. Λίγο με τα ονόματα τα βρήκα δύσκολα, αλλά τα έμαθα. Τσου, Κούο, Παν φενγκ, Γιε, Λού, Τάο κουέι, Λαν ταό, Λιάο. Αφήστε τα.
Το επόμενο το διαβάζω τώρα. Είναι προσφορά από το "Βήμα". Μόλις διάβασα ότι είναι αστυνομικό με περιπέτεια του αστυνόμου Μπέκα έβαλα τα γέλια. Μου ήρθε στο νού μου ο Χάρρυ Κλύνν. Διαβάζοντας όμως το πιός είναι ο Γιάννης Μαρής δεν μπορούσα να περάσει έτσι από μπροστά μου. Βέβαια είχα και έναν δυσταγμό λόγω του "Το αίνιγμα του κινέζικου καρφιού". Βλέπετε δεν είχα ξαναδιαβάσει ποτέ μου αστυνομικά διηγήματα και δεν θα ήθελα να χάσω πάλι χρόνο με δολοφόνους και κλέφτες. Μέχρι στιγμής μου αρέσει. Και πιο πολύ ο τρόπος γραφής του Μαρή.