Παρέλαση. Τότε και σήμερα.

Παρελάσεις από μιας άλλη εποχή. Εποχή επίκαιρη. Και θα αποτελεί πάντα επίκαιρη γιατί το αποτέλεσμα εκείνης ήταν η εμπόλεμη εμπλοκή της Ελλάδας. Χάρη σε αυτή την ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων να μην σκλαβωθούν.

Σήμερα τιμούμε αυτούς τους ήρωες με μαθητικές παρελάσεις συνήθως. Οι στρατιωτικές εκτός από τα μεγάλα κέντρα είναι χαλαρές. Πριν όμως αυτούς τους πολέμους (Ιταλία, Γερμανία, Αγγλία, Ρωσία, εμφύλιος) γίνονταν άραγε παρελάσεις; Και αν ναι, για ποιόν ακριβώς λόγω; Για να θυμηθούμε ή ακόμα και να γνωρίσουμε τις παρελάσεις της προπολεμικής Ελλάδος.

Εκείνα τα χρόνια η υποχρέωση να εκδηλώνουν, εργάτες και αγρότες, "αυθορμήτως" τον ενθουσιασμό τους για το κυβερνητικό έργο, πλαισιωνόταν και από την υποχρέωση να συντρέχουν στην υποδοχή των επισήμων που έφταναν στην περιοχή τους.

Από παρέλαση μεροκαματιάρηδων. Κοιτάξτε ενθουσιασμό.

Από παρέλαση αγροτών μπροστά από τον Ιωάννη Μεταξά.

Από την υποδοχή του "πρώτου εργάτη" Ιωάννη Μεταξά, στη Θράκη. Παρέλαση εργατών μπροστά από την εξέδρα όπου και ο δικτάτορας.

Τμήμα Προσκόπων παρελαύνει μπροστά του. Αν και σε κόντρα του Μεταξά με τον Βασιλέα για την ένταξη των προσκόπων στην ΕΟΝ.

Και για να πάμε στην δικιά μας παρέλαση, που διεξάχθηκε προχθές. Μόνο ένα σχόλιο που μου έκανε εντύπωση. Το 2ο Δημοτικό σχολείο παρέλασε με έναν μεικτό (αγόρια - κορίτσια) ουλαμό 20 παιδιών. Πραγματικά τι συμβαίνει σε αυτό το ιστορικό Δημοτικό σχολείο; Το μυαλό μου πάει ΄σε λόγους ρατσιστικούς. Μόνο αυτά είναι ελληνόπουλα; Τα υπόλοιπα είναι αλλοδαποί; Είχαν γαστρεντερίτιδα τα υπόλοιπα; Πραγματικά θα ήθελα να μάθω. Αποτέλεσε για εμένα που πέρασα από αυτό το Δημοτικό μια δυσάρεστη έκπληξη. Λυπηρό συνάμα.

Όλα στο τσουβάλι

28 Οκτωβρίου σήμερα. Αλήθεια τι ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα; Το μόνο σίγουρο είναι πάντως είναι ότι ακόμα και μετά από 70 περίπου χρόνια ο καθένας γιορτάζει ότι ακριβώς θέλει αυτός. Και όμως πόσοι ακριβώς γιορτάζουν την νίκη μας κατά των Ιταλών; 

Όχι, γιατί, σήμερα γιορτάζει το ΕΑΜ, γιορτάζει ο αντιδικτατορικών αγώνας, γιορτάζει η εκκλησία με την ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ. Ότι του κατέβει και ότι πολιτικό πιστεύω θέλει ο καθένας. 

Αλήθεια πότε θα γραφτεί η ελληνική ιστορία μετά την γερμανική κατοχή; Όχι ότι έχει γραφτεί και κατα την κατοχή αλλά λέμε τώρα. 

Δημαρχείο Τώρα.

Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το οικόπεδο αυτό, το αγόρασε ο Δημοτικός Υπάλληλος για να δώσει κάτι στα παιδιά του. Και επειδή ήταν πολύ κάτω από τον δρόμο (υψομετρικά) έπρεπε να το μπαζώσει και να το φέρει στην επιφάνεια του δρόμου.
Άρχισε λοιπόν να ψάχνει χρήματα να το οικοδομήσει. Και αφού δεν ήθελε να πάρει δάνειο για να οικοδομήσει μόνον ένας τρόπος του έμενε. Ναι καλά καταλάβατε.

ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ.

Ναι αλλά ποιος θα έριχνε τόσα μπετά για να το σηκώσει το οικόπεδο αλλά και να φτιάξει και είσοδο για τον μεγάλο ακάλυπτο (μελλοντικό ιδιωτικό πάρκινγκ) από πίσω του; Βρήκε τρόπο και δημοτικά λεφτά βαφτίζοντας τα ψηλά μονομπλόκ "ανάπλαση της Έρκυνας".
Ω! τι θαύμα; Το οικόπεδο σηκώθηκε. Να σημειώσουμε εδώ ότι στην ανάπλαση μπήκε και η αποχωμάτωση καναλοποίηση υπόγειων νερών κλπ.
Πάμε τώρα στην οικοδομή. Πάλι χωρίς λεφτά να πάρει και κάτι ο άνθρωπος. Έδωσε αντιπαροχή το υπερυψωμένο πλέον οικόπεδο για να πάρει κάτι τις. Ναι αλλά ρε παιδιά μήπως να το πουλάγαμε καλύτερα να βγάζαμε περισσότερα; Δύσκολες εποχές έρχονται. Ωραία λέει ο Μηχανικός του έργου στους εργολάβο και δημοτικό υπάλληλο. Θα το κανονίσω εγώ να το πουλήσουμε στον Δήμο για δημαρχείο. Έχουν λεφτά οι μαλάκες δημότες. Και τί έγινε αν δεν είναι κεντρικό; Και τί έγινε αν είναι στην χειρότερη γωνία της Λιβαδειάς;
Ναι αλλά ρε μηχανικέ, του είπαν, τι θα γίνει με το αφεντικός σου; Τι θα πει;
Τι με νοιάζει ρε παιδιά; Τα λεφτά να πάρω εγώ.
Έριξαν λοιπόν τα σχέδια και έφτιαξαν αυτό.
Πολύ ωραίο για δημαρχείο δεν νομίζετε;
Έπεισαν λοιπόν τον δήμαρχο. Έπρεπε όμως να περάσει και από το δημοτικό συμβούλιο.
Εύκολο έλεγε ο δήμαρχος. Ότι θέλω κάνω εγώ.
Θα ψηφίσω και εγώ λέει ο Μηχανικός, και ας μαλώσω με το αφεντικό μου. Το πολύ πολύ να με διαγράψει. Πάλι μαζί θα είμαστε.
Όλα καλά. Αλλά το πράγμα σκάλωσε.
Τώρα πάνε να το επαναφέρουν το θέμα.

Δεν λέω σκασίλα μου. Αυτά έχουν οι μπίζνες. Αλλά με τα λεφτά μας ρε παιδιά;
Ντροπή! Φάτε λεφτά. Αλλά όχι δημοτικά. Αυτό αποτελεί ένα από τα πολλά των δημοτικών αρχών της δύσμοιρης Λειβαδίτσας μας.

Έχω φαντασία; Γράφω ωραία σενάρια; Τώρα που έφυγε ο Φώσκολος από τον Αντένα λέω να πάω εγώ να γράψω κανένα σενάριο. Αλλά αν πέφτω μέσα τότε κακόμοιρε συγχωριανέ μου λυπάμαι. Χωριάτες θα μείνουμε. Και οι κοτζαμπάσηδες θα πάρουν καινούργια άλογα.

Και που ήσαστε. Κάντε γρήγορα. Τα παιδιά περιμένουν τα ταγμένα λεφτά. Το κτίριο σας περιμένει.

Άγιος Αδόλφος

Μα φυσικά και το παραπάνω βίντεο αποτελεί ένα από τα χιλιάδες προπαγανδιστικά που έδειχνε η Χιτλερική Γερμανία στους Γερμανούς και στους συμμάχους τους.
Από την άλλη όμως δεν αποτελεί άλλοθι για τους κατοίκους της αυτόνομης περιοχής του Αγίου Όρους.

Προσκήνησαν.Όπως έκαναν πάντα άλλωστε σε όλους τους κατακτητές της Ελλάδας. Να είστε σίγουροι ότι το ίδιο θα πράξουν, και μάλιστα αμέσως, στον επόμενο τα προσεχή χρόνια.

Είτε αυτοί είναι οι Σλάβοι Μακεδόνες, είτε οι Βούλγαροι είτε οι Τούρκοι. Για το καλό του Όρους και όχι της Ορθοδοξίας ή της Ελλάδας που μας τσαμπουνάνε σε καιρούς ειρηνικούς όπως τώρα. Και γιατί να μην το κάνουν αυτό άλλωστε. Τώρα έχουν όλη την ευχέρεια να προσκυνήσουν το χρήμα.

"Ενα Τραγούδι για τον Αργύρη"

Αν και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα μέσα από το site της ΕΤ1 σύμφωνα με το "Βοιωτία" την Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008 θα προβληθεί στην ΕΤ1 το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ "Ένα Τραγούδι για τον Αργύρη". Ώρα 24.00 (ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ)

Τον Ιούνιο του 1994 κυκλοφόρησε το "Εμβόλιμον", μια τριμηνιαία επιθεώρηση των Φίλων του Λόγου, με αφιέρωμα στα 50 χρόνια από την σφαγή του Διστόμου. Ένα τεύχος που χωρίς την ευγενική συνεισφορά του Δήμου Διστόμου και του "Αλουμινίου της Ελλάδος" η έκδοση αυτού του τεύχους θα ήταν αδύνατη.

Σε αυτό το τεύχος λοιπόν δημοσιεύονται και 2 ποιήματα του κ. Αργύρη Σφουντούρη τον δημιουργό του ντοκυμαντέρ που θα έχουμε όλοι την ευκαιρία μέσα από την ΕΤ1 να το δούμε (πως το έπαθε;).

Στην σελίδα 236& 237 του τεύχους αυτού διαβάζουμε:

Το παιδί

Γιατί να μην ξεχάσεις το παιδί;
Έφυγε πια, χωρίς να ζήσει, πέθανε.
Μονάχα μέσα απ΄όλους τους θαμπούς
καθρέφτες σε κοιτάζει
κι από τα τζάμια των βιτρίνων
στον δρόμο της βροχής: δυο φλόγες
που δεν έσβησε εκείνος ο κατακλυσμός.

Γιατί να μην ξεχάσεις το παιδί;

Στον δρόμο της βροχής
μέσα στα τζάμια των βιτρινών
σ' αυτές τις φλόγες μέσα
τ' αντικρύζεις πάντα το σκοτάδι εκείνο
που δεν μπόρεσαν να σκορπίσουν.

Γιατί να μην ξεχάσεις το παιδί;
Έφυγε πια, χωρίς να ζήσει, πέθανε.

Δέηση

Όσο λαμπρό το φως τόσο πυκνό το σκότος-
Πώς να ξεχάσω;

Τ' αποδεκατισμένα χώματα
το λέγανε,
το φώναζαν οι πέτρες,
το φύλλα το ψιθύριζαν,
το κελαϊδούσαν τα πουλιά

κι όπως τ' αρνί βελάζει λυπηρά
όταν η μάνα κράζει
στέλνανε οι ψυχές παράκληση...

Τόσο πυκνό το σκότος- Πώς να ξεχάσω;

Σαν κυπαρίσσι στέκομαι
αλύγιστος, ακλόνητος
ανάμεσα σε τάφους. Πάνω τους
τρεμοσβήνει τρομαγμένη ακόμα η φλόγα
στης ελπίδας το καντήλι-

Που είν΄ η εξιλέωση να συμπληρώσει,
πριν σωθεί τελείως, λίγο λάδι;

(Δίστομο, 10 Ιουνίου 1964 - μετά είκοσι χρόνια)

Unite the Nation

Παναγία μου Χρηστέ μου. Τη είν' τούτο καλέ; Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ελληνικό το τραγούδι από νεοελληνοαμερικανάκια κατοίκους Ελλάδας. Η καρδιά μου όμως πήγε στην θέση της όταν διάβασα το "This song was created by Misa/Misa on behalf of Greeks and Greek-Americans in support of Barack Obama's presidency" στο info του βιντεοκλίπ. Θα μου πείτε το ίδιο δεν είναι; Όχι δεν είναι το ίδιο γιατί τα ελληνοαμερικανάκια που ζουν στο Αμέρικα, ζουν εκεί, ψηφίζουν εκεί και θα πεθάνουν εκεί.

Πάντως φαντάζεστε εδώ στο Ελάντα να βγουν τέτοια τραγουδάκια για τους Έλληνες πολιτικάντηδες, τι γέλιο έχει να πέσει; Και μετά μηνύσεις φυσικά γιατί η Ελευθερία στην Ελλάδα είναι κάτι το τραγελαφικό, βεβαίως βεβαίως.

Απολαύστε το και μετά τραγουδήστε όλοι μαζί καραόκε αλλά αντί για Ομπάμα φωνάξτε "Γιωργάκη" ή "Κωστάκη"

Το μανιφέστο των blogs

Οι παρακάτω 9 θέσεις είναι μια προσπάθεια να διαδοθεί η ιδέα του τι πραγματικά είναι ένα blog, με τελικούς αποδέκτες όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και την Πολιτεία και τα Media. Ίσως θα ήταν χρήσιμο να το αναπαράγουν (με ένα απλό copy paste) όσοι μπλογκερς συμφωνούν με τις θέσεις του.

1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.

2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.

3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.

4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.

5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.

6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.

7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.

8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.

9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

Νίκος Δρανδάκης

Ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο

Εχθές διάβασα μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση από τον blog Θεσπιακά blog με θέμα το περίφημο και πολυφωτογραφημένο ρολόι της πόλης. Το σχόλιο του κ. Κετσέα μου άρεσε και είπα να το διαβάσετε και εσείς. Αλήθεια Λιβαδείτες και Βοιωτοί, γνωρίζουμε τον τόπο που ζούμε;

Ο Πύργος του ρολογιού στη Λιβαδειά.

Γιάννης Κετσέας είπε...

Φίλοι Θεσπιείς και εσύ Τροφώνιε χαίρετε.

Για να αγαπήσει κανείς τον τόπο σου, και να θέλει να τον προστατεύσει πρέπει πρώτα να τον γνωρίσει. Άσχετα ποιος είναι υπεύθυνος, οι Βοιωτοί ελάχιστα γνωρίζουν για τον χώρο τους. Επειδή ο λόγος για την Λιβαδειά και το ρολόι του Elgin, να μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω εδώ κάποιες πληροφορίες για τον ναό του Διός Βασιλέως στον λόφο του προφήτη Ηλία στην Λειβαδιά. Όσα σας γράφω εδώ προέρχονται από άρθρα της Αμερικανίδας καθηγήτριας Lee Ann Turner που έγραψε την διδακτορική της διατριβή για τον ναό του Διός Βασιλέως.
Στο τέλος αυτού του σημειώματος αναφέρω την σχετική παραπομπή στην Dr. Turner. Εδώ μεταφράζω εδάφια από το άρθρο της: «The Basileia and the Sanctuary of Zeus Basileus”, δηλαδή «Τα Βασίλεια και το Ιερό του Διός Βασιλέως»:
«Παρ’ όλο που η Βοιωτική πόλη της Λιβαδειάς είναι καλλίτερα γνωστή, και στους αρχαίους και στους νεώτερους μελετητές ως ο χώρος του Μαντείου του Τροφώνιου, η πόλις ήταν επίσης ο χώρος και για ένα άλλο ιερό τοπικής σημασίας , αυτό του Διός Βασιλέως. Το ιερό του Διός Βασιλέως έχει ταυτιστεί με τα ερείπια ενός μεγάλου Ελληνιστικού ναού που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου ‘Προφήτης Ηλίας’ στα Νοτιοδυτικά της σύγχρονης πόλης της Λιβαδειάς. Διαβάζουμε στον Διόδωρο τον Σικελιώτη (xv.53.4) ότι ο Επαμεινώνδας εόρτασε την νίκη της Θήβας στα Λεύκτρα το 371 π.Χ. με την καθιέρωση ενός αγωνιστικού φεστιβάλ προς τιμήν του Διός Βασιλέως στην Λιβαδειά. Η χρονολόγηση στον τέταρτο αιώνα για τα εγκαίνια του φεστιβάλ επιβεβαιώνεται από την επιγραφή (IG vii2532 #1), η οποία είναι βάθρο αγάλματος με δύο αφιερώσεις. Η πρώτη είναι για έναν ιππέα νικητή στα ‘Ηράκλεια και στα «Βασίλεια του Διός»’. Το άγαλμα του νικητή φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Πολύκλειτο. Η δεύτερη για τον νικητή του εφηβικού Παγκρατίου στους Δελφούς και το οποίο φιλοτέχνησε ο Λύσιππος από την Σικυώνα. Επειδή το εφηβικό Παγκράτιο πρωτοθεσπίστηκε στα Πύθια το 346 π.Χ., και μας είναι γνωστός ο νικητής για εκείνο τον χρόνο η επιγραφή πρέπει να αναφέρεται σε μια μεταγενέστερη Πυθιάδα. Ο γλύπτης Λύσιππος εργάστηκε από το 362 μέχρι το 316 π.Χ. Ο Πολύκλει τος από το 405 μέχρι το 350 π.Χ. Η επιγραφή λοιπόν έχει χρονολογηθεί στο 342 π.Χ.
Από τον 4ο αιώνα και μετά συνεχώς αυξάνουν οι αναφορές στο φεστιβάλ. Παρόλο που οι φιλολογικές παραπομπές σπανίζουν (Διόδωρος xv.53,4, Πλούταρχος Love Stories 771E-772C, Παυσανίας ix39,4-5, σχολιαστές στον Πίνδαρο ‘Ολυμπιακαί Οδοί’ vii.153-154), έχουμε αρκετά επιγραφικά κείμενα. Αυτά περιέχουν ‘απελευθερωτικές επιγραφές, κτιριακές προδιαγραφές για το Ελληνιστικό ναό, αφιερώματα στον Δία Βασιλέα και Ήρα βασίλισσα, και αφθονία αφιερώματα σε νικητές στα Βασίλεια.
Έχουμε εντοπίσει μέχρι σήμερα δεκαεννέα επιγραφές που αναφέρονται στα Βασίλεια. Ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες, όπως λίστες νικητών, αφιερώματα σε συγκεκριμένα πρόσωπα, ‘απολογίαι’ (σσ. λογιστικά έγγραφα, απολογισμοί) και διάφορα άλλα διοικητικά έγγραφα. Τα γεωγραφικά σημεία που έχουν εντοπιστεί και αφορούν την χρονική περίοδο του 4ου και 3ου αιώνα είναι κυρίως στην Βοιωτία και Κεντρική Ελλάδα, αλλά τον 2ο κα 1ο αιώνα αφιερώματα από νικητές των αγώνων εντοπίζονται και έξω από την Ελλάδα. Μάλιστα την πρώιμη Ρωμαϊκή περίοδο, δηλαδή μετά το 172 π.Χ., λίστες νικητών δείχνουν ότι νικητές στους αγώνες αυτούς της Λιβαδειάς έρχονταν από όλα τα μέρη του τότε Ελληνορωμαϊκού κόσμου. Νικητές αναγνωρίζονται από τέτοια εξωτικά μέρη όπως η Ιλλυρία, Βιθυνία, Μαγνησία Μαιάνδρου, Σελευκία στον Τίγρη, Τύρος στην Φοινίκια και Ιταλία.

σσ: Ακολουθούν άλλες 20 σελίδες με καταπληκτικές λεπτομέρειες για τα Βασίλεια. Όπως και τα ‘ΜΟΥΣΕΙΑ’ στις Θεσπιές δεν ήταν μόνον αθλητικοί αλλά και μουσικοί και χορευτικοί αγώνες.
(Στον Άγιο Νικόλαο στην Κοιλάδα των Μουσών ακόμα σώζεται επιγραφή με τους νικητές των μουσικών αγώνων). Για όσους ενδιαφέρονται μπορούν να διαβάσουν το άρθρο εδώ (το άρθρο της Dr. Turner είναι στις σελίδες 105-126):
ΒΟΕΟΤΙΑ ΑΝΤΙQUA. Vol. 6, PROCEEDINGS OF THE 8TH INTERNATIONAL CONFERENCE ON BOIOTIAN ANTIQUITIES (LOYOLA UNIVERSITY OF CHICAGO, 24-26 May 1996, edited by John M. Fossey. (McGill University Monographs in Classical Archaeology and History 18.) Gieben , Amsterdam 1996, DFI145. ISBN 90-5063-468-0

12 Οκτώβριος 2008 2:21 πμ

Ανοίξτε και κανένα βιβλίο. Καλό κάνει.

Τα παρακάτω βιβλία τα διάβασα τον τελευταίο καιρό. Ο Άξονας του Θανάτου είναι ένα βιβλίο τύπου Λιακόπουλου αλλά στο πολύ σοβαρό. Όχι Ελοχίμ και άλλες παπαριές. Λίγο παλιό βέβαια αλλά ενδιαφέρον. Μου το είχαν χαρισει πριν 15 χρόνια περίπου. Στην εφηβεία σιγά μην καθόμουν και ασχολούμουν μαζί του. Τώρα κάτι με έπιασε και το έπιασα.

Το άλλο είναι ένα κινέζικο μυθιστόρημα της μέσης του προηγούμενου αιώνα. Πως το άνοιξα; Έτσι από περιέργεια. Δεν έλεγε και πολλά πράγματα πάντως. Αστυνομικό με πρωταγωνιστή έναν δικαστή την εποχή της Αυτοκρατορικής Κίνας. Περίεργα πράγματα. Λίγο με τα ονόματα τα βρήκα δύσκολα, αλλά τα έμαθα. Τσου, Κούο, Παν φενγκ, Γιε, Λού, Τάο κουέι, Λαν ταό, Λιάο. Αφήστε τα.
Το επόμενο το διαβάζω τώρα. Είναι προσφορά από το "Βήμα". Μόλις διάβασα ότι είναι αστυνομικό με περιπέτεια του αστυνόμου Μπέκα έβαλα τα γέλια. Μου ήρθε στο νού μου ο Χάρρυ Κλύνν. Διαβάζοντας όμως το πιός είναι ο Γιάννης Μαρής δεν μπορούσα να περάσει έτσι από μπροστά μου. Βέβαια είχα και έναν δυσταγμό λόγω του "Το αίνιγμα του κινέζικου καρφιού". Βλέπετε δεν είχα ξαναδιαβάσει ποτέ μου αστυνομικά διηγήματα και δεν θα ήθελα να χάσω πάλι χρόνο με δολοφόνους και κλέφτες. Μέχρι στιγμής μου αρέσει. Και πιο πολύ ο τρόπος γραφής του Μαρή.

Ετοιμασίες

Άντε πάλι από την αρχή, να δώσω όσον το δυνατόν ποιο καλό look στο blog μου. Είπαμε σιγά σιγά, μην στραμπουλίξω τίποτα. Τι το ήθελα και το έσβησα το e-trofonios; Και το όνομα δεν μπορώ να έχω και το στύλ που του είχα δώσει.
Είπα κάποια στιγμή να πάω κατα wordpress μεριά, αλλά δύσκολα τα πράγματα για αρχή. Βλέπω έχω την δυνατότητα να περάσω ολόκληρο το blog από το blogger, οπότε κάποια στιγμή έχω σκοπό να το κάνω. Μην βιάζεστε γιατί ούτε και εγώ θα βιαστώ. Να δέσει πρώτα το πράγμα και μετά.
Όσο καιρό έλειπα γνώρησα πολλά καλά site αλλά και blog. Χώρτασα διάβασμα. Έγινα σοφότερος; Μπα! Έβγαλα τα μάτια μου; ΝΑΙΙΙΙ! Βέβαια μου δώθηκε και η ευκαιρία να ανοίξω και κανένα βιβλίο. Πραγματικό γιατί τα e-book καλά είναι αλλά μετά βλέπεις πουλάκια. ΤΣΙΟΥ ΤΣΙΟΥ.
Τι διάβασα; Σε κάποια μεριά του blog θα βάλω μια ενότητα με τα βιβλία που διαβάζω αυτό τον καιρό. Με μία μικρή παρουσίαση έχω σκοπό. Θα δούμε. Έχω πολλά στο μυαλό μου. Άλλωστε αυτό το blog ούτε ειδησιογραφικό ούτε κουτσουμπολίστικό. Για αυτό χωρίς άγχος όλα θα γίνουν και θα σχολιάζονται ελεύθερα.

Να 'μαι πάλι.

Ναι 'μαι και εγώ πάλι. Διαβάζοντας ότι σε μερικούς λείπω, και βράζοντας μέσα μου για αυτά που διαδραματίζονται γύρω μου και δεν μπορώ να τα αφήσω ασχολίαστα είπα να επιστρέψω.

Ποιο προσεκτικά αυτή τη φορά. Σε αυτά που γράφω και σε αυτά που σχολιάζω. Θα προσπαθήσω αλλά δεν εγγυώμαι τίποτα.

Μήπως είναι καιρός εκλογών και μυρίζομαι πολιτικό οίστρο; Όχι απλώς θέλω να σχολιάζω σε μερικούς αγαπημένους (blogger) αλλά και σε άλλους που έχω ανακαλήψει τόσο καιρό έξω από την βιτρίνα. Ξέρετε να διαβάζεται αλλά να μην απαντάτε. Όχι ότι απαγορευόταν, αλλά το θεωρώ λάθος να απαντάς σε blogs και να μην αφήνεις και την δικιά σου ταυτότητα μέσα από το δικό σου blog.

Γειά σας και πάλι λοιπόν. Και όσον αφορά την εικόνα του το blog θα φτιάχνει με τον καιρό. Θέλει δουλειά αλλά και μεράκι.